میهمان نوازی

۝فَراغَ إِلىٰ أَهۡلِهِ فَجاءَ بِعِجۡلٍ سَمِیۡنٍ۝

 

قصه ی این آیه درباره ی حضرت ابراهیم است زمانی که

مهمانِ چهار نفره برای او آمده بود.

معنای راغَ همان معنای ذَهَبَ را می دهد لٰکن زاید بر آن،

رفتن بصورت پنهانی به طوری که حاضرین در محل،

خروج آن را نفهمند.

إلیٰ أَهۡلِهِ: مراد أَهۡلِهِ همان ساریٰ همسرش می باشد و این

جوابی برای کسانی که می گویند زن آدم از أهل آن

محسوب نمی شود.

ادامه ی آیه می گوید با عِجۡلٍ( گاو نر ) پر گوشت به

مهمانان برگشت.

این آیه مهمان نوازی حضرت ابراهیم را می رساند، اوّل

گفته راغَ، رفتن به صورت پنهانی تا مهمانان نفهمند برای

غذا آوردن رفته تا جلویش را نگیرند.

دوم می گوید بِعِجۡلٍ سَمِیۡنٍ درحالی که مهمانان فقط چهار

نفر بودند که اگر گوسفند می آورد کفایت می کرد و یا

حتّیٰ یک مرغ، ولی مهمان نوازی آن مرد بزرگ آنقدر است

که عِجۡلٍ بیاورد آن هم متصف به سَمِیۡنٍ می باشد.

من از یک دانشمند دین پرسیدم که این کار پیامبر بزرگ

اسراف نیست؟ گفت برای غیر مهمان اسراف محسوب می

شود لٰکن برای مهمان خیر، سپس یک آیه و یک حدیث

برای من خواند، آیه: ۝وَ أَمّا بِنِعۡمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثۡ۝، گفت

کار آن پیامبر بزرگ مصداق فَحَدِّثۡ می باشد. حدیث: قالَ

رَسُولُ اللهِ: لَیۡسَ مُسۡلِماً مَنۡ لَمۡ یُکَلِّفۡ نَفۡسَهُ لِضَیۡفِهِ، گفت

خواست برای مهمان خود را به تکلفه بیندازد.