فلسطین

آنهای که گفتند: مردم فلسطین نواصب هستند پس نباید

ایران در جنگ به آنها کمک کند، از هیچ طریقی نمی توانند

گفته ی خود را ثابت کنند و چون برای ثابت کردن هر فکر

و عقیده ای نیاز به دلیل است پس نمی توانید حرف خود

(فلسطینی ها نواصب هستند) را بر کرسی حق بنشانند

البته یک راه صعب الوصولی وجود دارد که می توانند

گفته ی خود را ثابت کنند و آن هم از طریق استقراء تام

می باشد یعنی از کل به کل رسیدن مثلاً بروند عقیده ی

تمام مردم فلسطین را بررسی کنند اگر همه نواصب بودند

بعد به این نتیجه برسند که کل مردم فلسطین نواصب

هستند.

حال بالفرض محال توانستند ثابت کنند که مردم فلسطین

نواصب اند، بعد از این باید از متون اسلامی ثابت کنند

که نباید به نواصب کمک کرد

با دلیل ثابت شده که نه تنها اسلام کمک به نواصب را منع

نکرده بلکه سفارش هم کرده و این مدّعای خود را از راه

چند استدلال ثابت خواهم کرد.

إستدلال أوّل:۝إِنَّما الصَّدَقاتُ لِلۡفُقَراءِ وَالمَساکِیۡنِ

وَالعامِلِیۡنَ عَلَیۡها وَالمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُم وَ فِی الرِّقَابِ وَالغارِمِیۡنَ

وَ فِی سَبِیۡلِ اللَّهِ وَ ابۡنِ السَّبِیۡلِ فَرِیۡضَةً مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ عَلِیۡمٌ

حَکِیۡمٌ۝

در این آیه خدا هشت قومی که واجب است به آنها صدقه

داد را بیان کرده(منظور از صدقات در این آیه زکات می

باشد)، یکی از این أقوام﴿وَ المُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُم﴾ می باشند و

آنها همان کافران و نواصب هستند، زکات دادن به آنها اگر

سبب أُلفت قلوب آنها به اسلام شود، واجب است.

در این آیه خدا زکات دادن به کافران و نواصب برای ألفت

واجب کرده است پس یکی از دلائل جمهوری اسلامی

برای کمک کردن به فلسطین(به قول آنها نواصب)، ألفت

دلها ی آنها نسبت به تشیع می باشد که این هم طبق این

آیه واجب است.

إستدلال دوم: ما ده ها روایت داریم که مضمون تمام آنها

این است که بر تمام مسلمانان کمک به مظلوم را واجب

می کنند

«مَنۡ سَمِعَ مُنادِیاً یُنادِی یا لَلۡمُسۡلِمیۡنَ فَلَمۡ یَجِبۡهُ فَلَیۡسَ بِمُسۡلِمٍ»

در این روایت گفته من سمع منادیا حالا این منادی می

خواهد ناصبی هم باشد، کمک به مظلوم(حتّیٰ اگر آن

مظلوم ناصبی هم باشد) واجب انسانی و شرعی می

باشد و اگر کسی إدعای مسلمان بودن می کند ولی به داد

مظلومان به پا نخیزد طبق این روایت آن شخص از دایره

ی اسلام خارج می باشد.

إستدلال سوم: جمهوری اسلامی به فلسطین ها(به قول

آنها نواصب)سلاح می دهد تا با دشمنان سرسخت مؤمنان

بجنگند﴿لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِینَ آمَنُوا الْیَهُودَ﴾ به

جای این که هم جنگجو و هم سلاح از ما باشد خُب این

طوری ما توانستیم فقط با چند سلاح و موشک دشمن

أشدّ ما را از پا دربیاوریم بدون این که یک شیعی زخمی

شود.